นิทานโบราณกวีนิพนธ์ เรื่อง อินจันแฝดสยาม ตอนที่ ๒

นิทานโบราณกวีนิพนธ์

อินจันแฝดสยาม ตอนที่ ๒

    ๐ วันที่หนึ่งเมษาต้องลาจาก    จะขอฝากฟ้าดินถวิลหวัง

ให้แม่จงอยู่ดีในชีวัง                     จนกระทั่งกลับมาเห็นหน้ากัน

    ๐เรือซาเล็มแล่นคว้างกลางสมุทร ก็มาหยุดเทียบท่าถึงเขตขัณฑ์

สิงค์โปร์เมืองท่าค้าสำคัญ           แล้วแล่นลั่นไปท่าปัตตาเวีย

    ๐ แวะจอดทุกเมืองท่าเข้าค้าขาย เข้าขนถ่ายสินค้าไม่ยอมเสีย

แล้วจึงออกเรือแล่นไปแอนเจีย    ข้ามสมุทรอินเดียมุ่งหน้าไป

    ๐ แวะเกาะเมริตัสแล่นตัดเข้า   เมืองเคพทาวน์ที่แอฟริกาใต้

ถึงเกาะเซนต์เฮเลน่าชลาลัย       ข้ามไปในมหาสมุทรแอตแลนติด

    ๐ ผ่านเกาะแอสเซพชั่นคั่นสมุทร ภูเขาไฟไม่ผุดขึ้นมาอีก

คลื่นลมพัดเรือนั้นสั่นระริก            แทบจะพลิกคว่ำไปในทะเล

    ๐ เรือแวะจอดที่ท่าเบอร์มิวด้า  เป็นเมืองท่าใหญครันไม่หันเห

นายฮันเตอร์ลมชมสมคะเน          แยกเรือเร่ไปนครลอนดอนพลัน

    ๐ ระหว่างทางอินจันน้้นสดชื่น  ไม่เมาคลื่นลมชวนกันสรวลสรรค์

เขาฝึกพูดอังกฤษฟุดฟิดกัน         ได้ครูชั้นกลาสีอย่างดีจัง 

    ๐ เขาฝึกเล่นเช็คเกอร์ไม่เก้อเขิน แต่เก่งเกินครูได้ในภายหลัง

เขาดื่มเหล้าดวดกับพวกจับกัง     แต่กำลังเขาดีไม่มีเมา

    ๐ เขาไต่เสากระโดงได้สูงไกลลิบ ฝรั่งขยิบตาจ้องมองดูเสา

เขาไต่คู่ไม่เชื่อก็เหลือเดา          ไม่รู้เขาไต่ได้อย่างไรกัน

    ๐ เขากระโดดโลดเต้นเป็นจังหวะ ไม่ปะทะไม่ลังเลไม่เหหัน

เจออะไรขวางไว้ก็ไหวทัน           คราวหนึ่งนั้นวิ่งชนกันบนเรือ

    ๐ ไปพบช่องฝาพื้นเปิดขึ้นไว้  สำหรับไต่ลงบันไดช่างเหลือเชื่อ 

เขาโดดแผล็วข้ามฟลุ๊กเหมือนลูกเนื้อ โดดข้ามเชื้อกองไฟอันใหญ่                                                                   โพลง

    ๐ ที่สิบหกสิงหาเวลาเช้า        เรือก็เข้าเทียบท่าท้องฟ้าโปร่ง

ถึงบอสตันเวลาเช้าห้าโมง         เรือผูกโยงเข้าสู่อู่สินค้า

    ๐ มีสินค้ามาขายมากมายเหลือ มีหนังเสืองาช้างอันมีค่า

มีเขาควายน้ำตาลทรายก็มีมา    ดีบุกครั่งใบชาและพริกไทย

    ๐ เป็นเหมือนพรหมลิขิตชีวิตเขา อินจันเข้าเหยียบเขตประเทศใหม่

อเมริกาเป็นถิ่นแผ่นดินไกล       อันใครใครใฝ่ฝันดั้นด้นมา

    ๐ คนอื่นเสียเงินทองต้องลำบาก จึงข้ามฟากมหาสมุทรมาเทียบท่า

แต่อินจันเขาจ้างเหมือนช้างม้า  เอามาค้าขายให้คนได้ดู

    ๐ ที่สิบหกสิงหาน่าประหลาด ประวัติศาสตร์จดไว้ว่าคนคู่

ไซมิสทวินอินจันอันโฉมตรู        ได้มาสู่ประเทศอเมริกา

    ๐ประเทศใหม่ได้เกิดกำเนิดนาม ห้าสิบสามพระศกตกพรรษา

นายอินจันก็เกิดกำเนิดมา         ได้สิบแปดปีกว่ากับสามเดือน

    ๐ อันบุรุษแฝดใดในโลกนี้     คงไม่มีหมื่นแสนมาแม้นเหมือน

ไซมิสทวินอินจันเหมือนหมั่นเตือน มิให้เลือนลืมสยามนามอินจัน

    ๐ประธานาธิบดีเขามีอยู่         ชื่อว่านายแอนดรูวงศ์แจคสัน

พุทธศกสองสามเป็นสำคัญ       มีเศษน้ันได้เจ็ดสิบสองปี

    ๐นายอินจันไปอูยกู่ไม่กลับ   พรหมลิขิตบังคับเขาเต็มทีี

กลายเป็นคนเมริกันทุกวันนี้       แต่มีชื่อสืบเนื่องถึงเมืองไทย

    ๐ อินจันอยู่มะริกาไม่ผาสุก    ต้องทนทุกข์หม่นหมองแทบร้องไห้

ให้คนดูแสดงตัวอยู่ทั่วไป          เข้าอยู่ในละครสัตว์เป็นอัตรา

๐ ได้ค่าตัวต่ำลิบเดือนสิบเหรียญ ต้องภาคเพียรบั่นบากต้องตากหน้า

                                                   

ให้ดูสิ่งน่าอายในกายา             เหมือนคนบ้าปนสัตว์จัดแสดง

    ๐ บางทีต้องแก้ผ้าเอาหน้ารอด ให้เขาถอดเสื้อผ้าอยู่หน้าแห้ง

พวกฝรั่งไม่น้อยมันคอยระแวง   ว่าเสแสร้งเอ็นสัตว์ติดมัดไว้

  ๐ ต้องให้นายแพทย์มาตรวจตราก่อน เขียนอักษรประกาศขนาดใหญ่

ว่านายแพทย์มีชื่อเลื่องลือไกล  ได้ตรวจได้เช็คก่อนแน่นอนแล้ว

   ๐ ถึงกระนั้นพวกฝรั่งยังไม่เชื่อ ต้องถอดเสื้อให้เห็นเอ็นใสแจ่ว

เอ็นเนื้อคนดีดีไม่วี่แวว                จะแหกตาหาแก้วอะไรกัน

    ๐ พวกฝรั่งโสโครกก็โปกฮา   ล้อเลียนว่าต่างต่างอย่างขำขัน

ว่าไซมิสมังกี้นี่ดีครัน                  ตัวติดกันเสียด้วยซวยระยำ

     ๐ นายอินจันจะถลันเข้าเตะปาก มันถอยฉากหายหัวตัวก็ต่ำ

เตะไมถึงปากฝรั่งชั่งมีกรรม      แสนจะช้ำอุราต้องหากิน

    ๐ มิสเตอร์คอฟฟินก็สิ้นสุด    เป็นมนุษย์โหดร้ายใจเป็นหิน

อาหารดีไม่มีจะแตะลิ้น             เนื้อเค็มชิ้นหั่นผสมขนมปัง

    ๐ อันที่พักที่ผ่อนหลับนอนนั้น ติดอยู่ชั้นเพดานปานห้องขัง

แสนคับแคบแอบรกสกปรกจัง   หนูมานั่งเดินดูอยู่ทุกวัน

    ๐ ป้ายประกาศโฆษณาที่หน้าเต๊นท์ ใครอ่านเห็นถ้อยคำก็ขำขัน 

"อสูรกายไซมีส" อัศจรรย์         ตัวติดกันเหมือนปีศาจประหลาดตา

    ๐ แต่จันอินลูกจีนผสมไทย   มีจิตใจบึกบึนอย่างขึ้นหน้า

ขยัน อดทน ประหยัดเป็นอัตรา  กตัญญูสู้หน้าผู้เป็นนาย

    ๐ ซื่อสัตย์สุจริตไม่คิดหนี     ใจจงรักภักดีไม่รู้หาย

ศรัทธาพระเจ้าอยู่หัวไม่รู้วาย    จึงรอดตายคลายเศร้าเท่าทุกวัน 

    ๐ ทั้งฉลาดล่่วงรู้ทางสู้หนี    ทั้งรู้ทีแพ้พ่ายด้วยใจมั่น

ไม่หวั่นไหวใจกล้าเฝ้าประจัญ  มีมิ่งขวัญมั่นคงปลงจิตใจ

    ๐คุณสมบัติเหล่านี้มีครบถ้วน   จึงยืนทวนกระแสแม่น้ำไหล

คือกระแสโลกนี้ซึ่งมีภัย           ให้อยู่ได้รอดตัวทั้งชั่วดี 

    ๐ แพทย์เคยตรวจร่างกายทำนายว่า  คงไม่ช้านานตายกลายเป็นผี

คงจะต้องล้มตายวายชีวี              คนแบบนี้จิตใจไม่สบาย

    ๐ คงปรับตัวไม่ได้ในชีวิต       เพราะมันผิดผู้คนชนทั้งหลาย

คงจะต้องตรอมจิตชีวิตวาย        คงต้องตายอย่างช้าก็ห้าปี

    ๐ แพทย์เคยตรวจกายาจะผ่าตัด ก็ติดขันกายวิภาคยากเต็มที่

สายโลหิตเดียวกันในกายี         ผ่าตัดตายทันทีที่แยกกัน

    ๐ ครบสองปีครึ่งครันตามสัญญา นายคอฟฟินก็หาทำตามมั่น

กดขี่ใช้เช่นทาสอยู่ทุกวัน       ให้เมียมันสำทับบังคับบัญชา

    ๐ ถึงจะนอนป่วยอยู่ไม่ชูช่วย  ปล่อยให้ป่วยไม่พักจะรักษา

บังคับให้ขึ้นแสดงทุกแห่งมา   เหมือนแกล้งฆ่าให้ตายวายชีวัน

    ๐ ให้คนเขียนประวัติโดยชัดแจ้ง เหมือนจะแกล้งประจานให้เห็นขัน

ว่าลูกเจ๊กแม่ไทยยากไร้ครัน     ครอบครัวมันเบ็ดเสร็จสิบเอ็ดคน

    ๐ เจ็กกิมเฮ็งเตี่ยจีนต้องสิ้นใจ เพราะเกิดโรคห่าใหญ่ไม่เป็นผล

ต้องปล่อยลอยน้ำไปในสายชล ลูกเก้าคนตายห้าเพราะห่าลง

  ๐ ชื่อนายนาคนายเงินต้องเขินขัด นายทองถัดนางปรางและนางหงส์

ถึงนายอินนายจันนายมั่นนายคง นางนกลงเป็นแม่จนแย่ครัน

    ๐ขอค่าตัวเพิ่มมันก็สัญญา จะเก็บไว้ภายหน้าให้บากบั่น 

จะส่งให้แม่นกตลกยัน           แต่ว่ามันไม่เคยให้เลยละ

     ๐รอมาจนอายุลุยี่สิบเอ็ด   จึงเผด็จขอสิทธิอิสระ

ตามกฎหมายเมืองฝรั่งทางชะ จึงขอผละจากมันหมดสัญญา

    ๐ มันกลับมาต่อยถีบบีบบังคับ เหมือนดังกับจับมัดซึ่งสัตว์ป่า

ต้องกัดฟันสู้กันตาต่อตา               แยกออกมาเสรีไม่มีกลัว

    ๐ มันก็ตามรังควาญพานเอาผิด  ว่าเป็นสิทธิ์ของมันอยู่ถ้วนทั่ว

มันจ้างมาแสดงมีค่าตัว                   ต้องพันพัวนัวเนียเสียเงินทอง

    ๐ อินจันประกาศให้ใครใครทราบ ว่าเขามีเสรีภาพแล้วทั้งสอง

จ้างผู้จัดการเก่าเข้ารับรอง              ออกเที่ยวท่องทุกแห่งแสดงตัว

    ๐ จึงได้เงินได้ทองเป็นกองก้อน ท่องเที่ยวรอบประเทศของเขตทั่ว

ฝรั่งเศสอังกฤษไม่คิดกลัว              เงินไม่รั่วไหลทำบัญน้ำบัญชี

    ๐ จะใช้เงินแต่ละเหรียญเขียนไว้หมด ใช้ห้าเซ็นเป็นจดไว้เต็มที่

 มีทั้งผู้จัดการรู้งานดี                      ทำงานมีวางแผนทุกแดนไป

    ๐ จึงมั่ีนมีเงินทองเป็นกองก้อน  มีทุนรอนซี้อที่มาทำไร่

สร้างบ้านเรือนเหมือนฝรั่งมั่งมีไป   จนใครใครนับถือเลื่องลือชา

    ๐คิดจะใคร่มีเมียกันเสียเถิด       เสียแรงเกิดเป็นชายในใต้หล้า

ไม่เสียทีที่เกิดกำเนิดมา                มีบุตราสืบพงศ์วงศ์ตระกูล

    ๐ แต่เกิดกายมาติดผิดมนุษย์   ไม่สิ้นสุดอุปสรรคไม่สิ้นสูญ

  ใครจะแต่งกับเราเขาอาดูร         ต้องหารคูณนอนเคียงบนเตียงเต็ม 

   ๐ แต่ไม่ยอมอับจนเป็นคนกล้า  ใจเด็ดเดี่ยวเที่ยวมาทั่วฟ้าเขียว

จึงลงแรงแสวงหาพาลดเลี้ยว       ค่อยค่อยเกี้ยวสาวที่มีน้ำใจ

    ๐ได้พบสาวโซเฟียไม่เสียเที่ยว ฉลาดเฉลียวรุ่นราวสาวสมัย

พบอินจันพันผูกถูกฤทัย               หมั่นมาไปเยี่ยมเยียนวนเวียนมา

    ๐ เธอนึกรักอินจันฝันสวาท      ถึงขนาดเขียนกระวีศรีภาษา

"ฉันหลงรักเธอนักปักอุรา            ประหนึ่งว่าเป็นชายมีกายเดียว

    ๐ฉันหลงรักคุณอินถวิลฝัน      ฉันหลงรักคุณจันกระสันเสียว

ฉันอยากอยู่คู่รักเธอนักเชียว      อยากกอดเกี้ยวประคองทั้งสองคน"

    ๐ อินจันก็สมัครรักโซเฟีย      อยากได้เสียคู่สองสนองผล

แต่กฎหมายเมริกามาผจญ        หญิงหนึ่งคนผัวสองไม่ต้องธรรม

    ๐หญิงใดมีผัวสองจึงต้องห้าม มีผิดตามกฎหมายทุกเช้าค่ำ

ต้องติดคุกถูกปรับยับระยำ        จึงต้องจำเลิกร้างเหินห่างกัน

    ๐ โซเฟียไปแต่งงานสำราญจิต กับพ่อค้าพานิชสำคัญนั่น

ต้องว้าเหว่หวั่นถวิลแต่อินจัน     ยังใฝ่ฝันซาบซึ้งคะนึงใน

 ๐ ด้วยความรักแสนหวานสงสารสาว หนังสือพิมพ์เกรียวกราวลงข่าว

                                                           ใหญ่

จึงทำให้ผู้คนมาสนใจ               พากันไปดูหน้าคราแสดง

    ๐ ไปถึงกรุงลอนดอนนครใหญ่ อินจันได้แสดงกันอย่างขันแข็ง

ถึงเจ็ดเดือนเพื่อนตั้งอยู่กลางแปลง คนมีแรงมาชมกันสมใจ

    ๐ มีบาทหลวงชราเข้ามาเยี่ยม ตามธรรมเนียมศาสนาจะหาไหน 

ตั้งคำถามอินจันขึ้นทันใด           "เธอตายไปอยู่ไหนจงบอกมา"

    ๐ นายจันตอบทันทีมือชี้นั่น     "ขึ้นสวรรค์" แล้วก็หัวร่อร่า

บาทหลวงอึ้งตึงหน้าพึ่งมาเจอ    ไอ้สองเกลอกล้าหาญฉาดฉานจัง  ๐ ๐นายแพทย์กรุงลอนดอนกระฉ่อนข่าว รู้เรื่องราวชาวสยามในความ

                                                             หลัง

ว่าตัวติดชิดกันสนั่นดัง                จึงมานั่งจ้องเนตรสังเกตุเอ็น

    ๐ขอเข้ามาตรวจเอ็นให้เห็นแจ้ง บนเวทีที่แสดงให้คนเห็น

อินจันว่าอย่าแตะข้องแวะเว้น      ดูแต่ตาอย่าเล่นมาจับกู

    ๐ นายแพทย์ร้องตะโกนคนทั้งหลาย ว่าน่าอายหลอกต้มพวกผมอยู่

อินจันชกหมอกระเด็นคนเห็นกรู    ทุกคนผู้รุมตีนนายอินจัน

   ๐ ตำรวจเข้ามาห้ามไม่ขามเข็ด  เสียงคนเอ็ดตะโรคนโห่ลั่น

ผู้คนเข้าพันตูอยู่พันละวัน              อินจันน้ันหลบหลีกคอยปลีกตัว

    ๐ ถูกตำรวจจับตัวแล้วปรับไหม  สามร้อยเหรียญต้องให้มันทูนหัว

ค่าตุลาการด้วยซวยน่ากลัว            ค่อยยังชั่วเจ็บน้อยไม่ค่อยแรง

   ๐ ที่ฟิลาเดเฟียเกือบเสียท่า       คนเข้ามาจับมือเข้ายื้อแย่ง

จันจึงชกสะกัดเหวี่ยงวัดแว้ง          นอนแอ้งแม้งกับพื้นลุกยืนงง

    ๐ เรียกตำรวจมาจับให้ปรับไหม ศาลสั่งขังคุกไว้ตามประสงค์
อินว่าไม่ได้ชกไม่ตกลง                  ตุลาการก็งงสั่งปล่อยไป
    ๐ เพราะถ้าขังคุกจันวันนั้นแล้ว   คงไม่แคล้วเอาอินเข้าไปใส่
แต่อินไม่ได้ชกตกลงใจ                  จึงปล่อยให้สองคนไปพ้นคุก
    ๐ อินจันขึ้นรถไฟออกไปเที่ยว    ตั๋วใบเดียวไม่น่าจะขัดข้อง
นายตรวจไล่ลงดินนายอินมอง        ผมจะฟ้องรถไฟให้น่าดู
    ๐ นายตรวจลากนายอินลงดินไป นายจันไต่บรรไดลงไปคู่
นายตรวจร้องตะลึงเพราะพึ่งรู้         ให้นายอินจันอยู่บนรถไฟ
    ๐ นายฮาริสผู้จัดการของจันอิน   มีทรัพย์สินพอการแต่งงานได้
จึงเชิญแขกเชิญเหรื่อมาเหลือใจ    ให้มาในงานวิวาห์ในราตรี
    ๐ สาวสังคมพี่น้องกันสองสาว      เธอเป็นชาวไร่เขตเข้าเศรษฐี
พันเอเคอร์เศษไร่ใหญ่ยาวรี           ทั้งสองศรีมางานการวิวาห์
    ๐ ได้รู้จักมักคุ้นกับคุณจัน           มีสัมพันธ์คุณอินจนออกหน้า
ฮาดิเลตวัยสิบเจ็ดเป็นน้องยา         สาวซาร่าห์ย่างเข้าสิบเก้าปี
    ๐ นายอินว่าผมปักใจรักคุณ        แต่ว่าบุญน้อยหนอไม่พอที่
นายจันว่าการวิวาห์คงไม่มี             เพราะเราพี่น้องติดร่างชิดกัน
    ๐ นายจันปรารถนาจะแต่งงาน   ก่อนวายปราณเป็นศพไปสวรรค์
ฮาติเลตว่าฉันสงสารครัน               แต่ใครนั่นจะกล้าวิวาห์สอง
    ๐ นายอินว่าถ้าพี่มีวาสนา           จะขอคว้าซาร่าห์เป็นคู่สอง
นายจันว่าถ้าได้สมใจปอง              จะประคองอาติเลตพิเศษสตรี
    ๐ เลือดซาร่าห์อาดิเลตพิเศษสาว เป็นเชื้อชาวฮอลันดาสง่าศรี
ผสมเลือดไอริชอังกฤษมึ              มาอยู่ที่มะริกาในครานั้น
     ๐ วันหนึ่งคนทั้งสี่ก็มีโชค         นั่งรถโยกเข้าไปในเมืองนั่น
พวกชาวบ้านลือชานินทากัน        พิโรธลั่นว่าไม่มั่วตัวกาลี
    ๐ เอาก้อนหินไปปาบ้านยาเตส  บ้านบิดามาตุเรศของสองศรี
ตั้งแต่วันนั้นมาสองนารี                ถูกกักที่บ้านขังไว้ข้างใน
    ๐ เสียงนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไมชอกช้ำคล้ายคล้ายสายน้ำไหล
เหมือนถูกเข็มมาเย็บให้เจ็บใจ     ว่านิสัยวิตถารต้องการดัง
    ๐ เห็นฝาแฝดมีชื่อออกลือลั่น  จึงกระสันใจหวังจะดังมั่ง
บ้างก็ว่าวิตถารสงสารจัง              อยากจะนั่งสมสู่นั่งดูกัน
    ๐ อินจันตัดสินใจจะตายเป็น    จะตัดเอ็นมัดคู่กันอยู่นั่น
ถึงจะตายไปข้างก็ช่างมัน            เพราะหมายมั่นวิวาห์บูชารัก
    ๐ จึงนัดหมอผ่าตัดไม่ขัดข้อง แต่เป็นของเสี่ยงชีวิตคิดให้หนัก
อินจันยอมวายชีวาไม่ช้าชัก        สุดแต่กรรมนำจักให้เป็นไป
    ๐ เมื่อถึงโรงพยาบาลทำการผ่า แพทย์ก็มาตรวจตราอีกครั้งใหม่
นัดผ่าตัดวันรุ่งพรุ่งนี้ไซร้            ให้คนไข้เตรียมใจไว้ให้ดี
    ๐ อาดิเลตซาร่าห์โผล่มาถึง  ร้องไห้อึงน้ำตานองทั้งสองศรี
เข้าคัดค้านห้ามกันเสียทันที      กลัวชีวิตสองชายจะตายพลัน
    ๐ อินจันว่ายอมตายถวายให้  เพราะรักใคร่จริงแท้แม่จอมขวัญ
อาดิเลตร้องว่าอย่าอินจัน          จงนัดวันวิวาห์มาโดยไว
    ๐ ถึงจะตัวติดกันฉันไม่ว่า      จะวิวาห์ยอมตัวหากลัวไม่
เราทั้งสี่มีสุขไม่ทุกข์ใจ             อย่าเสี่ยงภัยให้พรากไปจากกัน 
    ๐ อินจันจึงยอมแพ้แก่สองศรี แล้วนัดหนีจดทะเบียนกับจอมขวัญ 
วันที่สิบเมษาวันสำคัญ              พุทธศกสองพันสามร้อยปี 
    ๐ กับมีเศษแปดสิบหกตกพรรษา ที่คาโรโล่น่าสง่าศรี
เสียหนึ่งพันดอลลารืประเพณี  หลักฐานมีปรากฎเขาจดไว้ 
    ๐ มีลูกสาวลูกชายมากมายนั่น ยี่สิบเอ็ดคนนั้นจำไม่ไหว
แต่งงานสี่อาทิตย์ช่างติดไว       อาดิเลตครรภ์ใหญ่คลอดธิดา
    ๐ สิบหกกุมภาพันธ์สำคัญสุด เธอคลอดบุตรสาวงามอร่ามหน้า
โจเซฟฟพินนามตั้งตามตำรา    บาทหลวงมาตั้งให้มิได้นาน
    ๐ สามสิบเอ็ดมีนาต่อมานั้น   ซาร่าห์นั้นคลอดบุตรสุดสงสาร
ชื่อจูเลียแอนนามตามโบราณ      ศาสนาคริสต์ขานเรียกธิดา           

                                         โปรดติดตามตอนต่อไป