มหาแดง

ชีวิตข้าราชการ

๐ ขีวิตข้าราชการงานเล่นโขน

กระโดดโจนเต้นร่าตามหน้าที่

  เป็นพระลักษณ์พระรามก็ตามที

                                เป็นกระบี่ดีชั่วหรือตัวยักษ์

                               

                                 ๐ ล้วนแต่สวมหัวโขนโผนผงาด    

                               สวมบทบาทออกท่ารักษาศักดิ์

                               มักจะหลงลืมตัวไปชั่วพัก

                               อารมณ์รักอารมณ์ชังมันฝังใจ

                                ๐ กว่าจะรู้สึกตัวคนหัวโขน

                               ก็โดดโจนเหนื่อยโขเสโทไหล

                               ได้ค่าข้าวค่าเหล้าไม่เท่าไร

                               ต้องกลับไปเป็นคนธรรมดา

                               ๐ เหมือนใบไม้หลุดพรากลงจากต้น

                                 ปลิวลงไปปะปนกับต้นหญ้า

                                 ถูกฝนแดดแผดส่องพสุธา

                                 รอเวลาถมพื้นปถพี

             

                                 ชีวิตที่แปลกพิสดารยิ่งกว่านิยาย

                                      คือ ชีวิตของมหาแดง

                            ๐  ผู้รับราชการกระทรวงมหาดไทยต้ังแต่อายุ ๒๔ ปีจนเกษียณอายุ ๖๐ ปี  นับเป็นเวลา ๓๖ ปี  เคยอยู่ใต้บังคับบัญชาของผู้ว่าราชการจังหวัดมาท้ั้งสิ้น  ๒๐ คน

                            ๐ แต่เขามีชีวิตราชการที่โลดโผนพิสดาร  ไม่เหมือนใคร   เป็นชีวิตที่แข็งแกร่งเหมือนดาบฟ้าฟื้นของขุนแผนที่ชุบด้วยเหล็กน้ำพี้พระแสงทรง

                            ๐ ชีวิตข้าราชการของเขามีคติธรรมสูงมาก  เป็นปรัชญาที่ล้ำลึกน่าศึกษาที่สุด

                             ๐ ข้าราชการทุกคน ควรอ่านเป็นอย่างยิ่ง   ข้าราชการคนใดไม่ได้อ่านเรื่องนี้  ก็เปรียบเหมือนไม่ได้เข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยโลกของข้าราชการพลเรือน

                              ๐ ข้าราชการคนใดได้อ่านชีวประวัติของมหาแดงแล้ว  จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของตนเอง   เหมือนดังว่าหิมะถูกแสงพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน  

                     

                               

    

สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช กรุงธนบุรีศรีมหาสมุทร

คำนำ

    

     พระราชประวัติของพระบาทสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชนี้   เขียนขึ้นโดยคำขอร้องของพระมหาสมยศ เจ้าอาวาสวัดในกลาง   อำเภอบ้านแหลม  จังหวัดเพชรบุรี   เนื่องจากท่านประสงค์จะสร้างพระบรมรูปของพระบาทสมเด็จพระะจ้าตากสินมหาราชขึ่้นที่วัดในกลาง   พระอารามหลวงที่พระองค์ทรงสร้างอุทิศพระราชกุศลให้แก่กรมพระเทพามาตย์ (นกเอื้ยง)   พระราชมารดาซึ่งมีนิวาสสถานอยู่ที่ตำบลบางครก อำเภอบ้านแหลม  จังหวัดเพชรบุรี  โดยเหตุที่พระราชมารดาเป็นนางพราหมณี  ชาวตำบลน้ัน

     การเขียนเรืองนี้ได้เขียนตามพระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี  ซึ่งเจ้ากรมพระอาลักษณ์ได้จดไว้ในสมัยน้ันเป็นหลักสำคัญ   ประกอบกับพระราชประวัติของกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท(บุญมา)  ซึ่งพระยาอนุชิตบาญชัยด้เขียนไว้ประกอบกัน  ด้วยกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท (บุญมา)  เป็นทหารเอกของพระบาทสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช  มีพระราชประวัติเกี่ยวเนื่องกัน   พระราชประวัติพระบาทสมเด็จพระเจ้่าตากสินมหาราชเรื่องนี้จึงเขียนตามเอกสารหลักฐานที่มีอยู่   สมควรเชื่อถือได้แน่นอน  ไม่ได้เขียนแบบเกร็ดพงศาวดารที่มีการแต่งเติมเสริมต่อประการใด   ไม่ได้เขียนแบบสันนิษฐานหรือคาดคะเนเอาแต่อย่างใด   หวังว่าท่านผู้อ่านสนใจในประวัติศาสตร์คงจะเป็นที่พอใจที่จะได้อ่านเรื่องจริงในประวัติศาสตร์มากกว่าอ่านเอาสนุกในเชิงนวนิยาย  

                                         

                                                                                          เทพ    สุนทรศารทูล

                                                                                         ๒๐  มิถุนายน  ๒๕๔๕