นิทานโบราณกวีนิพนธ์
อินจันแฝดสยาม ตอนที่ ๒
๐ วันที่หนึ่งเมษาต้องลาจาก จะขอฝากฟ้าดินถวิลหวัง
ให้แม่จงอยู่ดีในชีวัง จนกระทั่งกลับมาเห็นหน้ากัน
๐เรือซาเล็มแล่นคว้างกลางสมุทร ก็มาหยุดเทียบท่าถึงเขตขัณฑ์
สิงค์โปร์เมืองท่าค้าสำคัญ แล้วแล่นลั่นไปท่าปัตตาเวีย
๐ แวะจอดทุกเมืองท่าเข้าค้าขาย เข้าขนถ่ายสินค้าไม่ยอมเสีย
แล้วจึงออกเรือแล่นไปแอนเจีย ข้ามสมุทรอินเดียมุ่งหน้าไป
๐ แวะเกาะเมริตัสแล่นตัดเข้า เมืองเคพทาวน์ที่แอฟริกาใต้
ถึงเกาะเซนต์เฮเลน่าชลาลัย ข้ามไปในมหาสมุทรแอตแลนติด
๐ ผ่านเกาะแอสเซพชั่นคั่นสมุทร ภูเขาไฟไม่ผุดขึ้นมาอีก
คลื่นลมพัดเรือนั้นสั่นระริก แทบจะพลิกคว่ำไปในทะเล
๐ เรือแวะจอดที่ท่าเบอร์มิวด้า เป็นเมืองท่าใหญครันไม่หันเห
นายฮันเตอร์ลมชมสมคะเน แยกเรือเร่ไปนครลอนดอนพลัน
๐ ระหว่างทางอินจันน้้นสดชื่น ไม่เมาคลื่นลมชวนกันสรวลสรรค์
เขาฝึกพูดอังกฤษฟุดฟิดกัน ได้ครูชั้นกลาสีอย่างดีจัง
๐ เขาฝึกเล่นเช็คเกอร์ไม่เก้อเขิน แต่เก่งเกินครูได้ในภายหลัง
เขาดื่มเหล้าดวดกับพวกจับกัง แต่กำลังเขาดีไม่มีเมา
๐ เขาไต่เสากระโดงได้สูงไกลลิบ ฝรั่งขยิบตาจ้องมองดูเสา
เขาไต่คู่ไม่เชื่อก็เหลือเดา ไม่รู้เขาไต่ได้อย่างไรกัน
๐ เขากระโดดโลดเต้นเป็นจังหวะ ไม่ปะทะไม่ลังเลไม่เหหัน
เจออะไรขวางไว้ก็ไหวทัน คราวหนึ่งนั้นวิ่งชนกันบนเรือ
๐ ไปพบช่องฝาพื้นเปิดขึ้นไว้ สำหรับไต่ลงบันไดช่างเหลือเชื่อ
เขาโดดแผล็วข้ามฟลุ๊กเหมือนลูกเนื้อ โดดข้ามเชื้อกองไฟอันใหญ่ โพลง
๐ ที่สิบหกสิงหาเวลาเช้า เรือก็เข้าเทียบท่าท้องฟ้าโปร่ง
ถึงบอสตันเวลาเช้าห้าโมง เรือผูกโยงเข้าสู่อู่สินค้า
๐ มีสินค้ามาขายมากมายเหลือ มีหนังเสืองาช้างอันมีค่า
มีเขาควายน้ำตาลทรายก็มีมา ดีบุกครั่งใบชาและพริกไทย
๐ เป็นเหมือนพรหมลิขิตชีวิตเขา อินจันเข้าเหยียบเขตประเทศใหม่
อเมริกาเป็นถิ่นแผ่นดินไกล อันใครใครใฝ่ฝันดั้นด้นมา
๐ คนอื่นเสียเงินทองต้องลำบาก จึงข้ามฟากมหาสมุทรมาเทียบท่า
แต่อินจันเขาจ้างเหมือนช้างม้า เอามาค้าขายให้คนได้ดู
๐ ที่สิบหกสิงหาน่าประหลาด ประวัติศาสตร์จดไว้ว่าคนคู่
ไซมิสทวินอินจันอันโฉมตรู ได้มาสู่ประเทศอเมริกา
๐ประเทศใหม่ได้เกิดกำเนิดนาม ห้าสิบสามพระศกตกพรรษา
นายอินจันก็เกิดกำเนิดมา ได้สิบแปดปีกว่ากับสามเดือน
๐ อันบุรุษแฝดใดในโลกนี้ คงไม่มีหมื่นแสนมาแม้นเหมือน
ไซมิสทวินอินจันเหมือนหมั่นเตือน มิให้เลือนลืมสยามนามอินจัน
๐ประธานาธิบดีเขามีอยู่ ชื่อว่านายแอนดรูวงศ์แจคสัน
พุทธศกสองสามเป็นสำคัญ มีเศษน้ันได้เจ็ดสิบสองปี
๐นายอินจันไปอูยกู่ไม่กลับ พรหมลิขิตบังคับเขาเต็มทีี
กลายเป็นคนเมริกันทุกวันนี้ แต่มีชื่อสืบเนื่องถึงเมืองไทย
๐ อินจันอยู่มะริกาไม่ผาสุก ต้องทนทุกข์หม่นหมองแทบร้องไห้
ให้คนดูแสดงตัวอยู่ทั่วไป เข้าอยู่ในละครสัตว์เป็นอัตรา
๐ ได้ค่าตัวต่ำลิบเดือนสิบเหรียญ ต้องภาคเพียรบั่นบากต้องตากหน้า
ให้ดูสิ่งน่าอายในกายา เหมือนคนบ้าปนสัตว์จัดแสดง
๐ บางทีต้องแก้ผ้าเอาหน้ารอด ให้เขาถอดเสื้อผ้าอยู่หน้าแห้ง
พวกฝรั่งไม่น้อยมันคอยระแวง ว่าเสแสร้งเอ็นสัตว์ติดมัดไว้
๐ ต้องให้นายแพทย์มาตรวจตราก่อน เขียนอักษรประกาศขนาดใหญ่
ว่านายแพทย์มีชื่อเลื่องลือไกล ได้ตรวจได้เช็คก่อนแน่นอนแล้ว
๐ ถึงกระนั้นพวกฝรั่งยังไม่เชื่อ ต้องถอดเสื้อให้เห็นเอ็นใสแจ่ว
เอ็นเนื้อคนดีดีไม่วี่แวว จะแหกตาหาแก้วอะไรกัน
๐ พวกฝรั่งโสโครกก็โปกฮา ล้อเลียนว่าต่างต่างอย่างขำขัน
ว่าไซมิสมังกี้นี่ดีครัน ตัวติดกันเสียด้วยซวยระยำ
๐ นายอินจันจะถลันเข้าเตะปาก มันถอยฉากหายหัวตัวก็ต่ำ
เตะไมถึงปากฝรั่งชั่งมีกรรม แสนจะช้ำอุราต้องหากิน
๐ มิสเตอร์คอฟฟินก็สิ้นสุด เป็นมนุษย์โหดร้ายใจเป็นหิน
อาหารดีไม่มีจะแตะลิ้น เนื้อเค็มชิ้นหั่นผสมขนมปัง
๐ อันที่พักที่ผ่อนหลับนอนนั้น ติดอยู่ชั้นเพดานปานห้องขัง
แสนคับแคบแอบรกสกปรกจัง หนูมานั่งเดินดูอยู่ทุกวัน
๐ ป้ายประกาศโฆษณาที่หน้าเต๊นท์ ใครอ่านเห็นถ้อยคำก็ขำขัน
"อสูรกายไซมีส" อัศจรรย์ ตัวติดกันเหมือนปีศาจประหลาดตา
๐ แต่จันอินลูกจีนผสมไทย มีจิตใจบึกบึนอย่างขึ้นหน้า
ขยัน อดทน ประหยัดเป็นอัตรา กตัญญูสู้หน้าผู้เป็นนาย
๐ ซื่อสัตย์สุจริตไม่คิดหนี ใจจงรักภักดีไม่รู้หาย
ศรัทธาพระเจ้าอยู่หัวไม่รู้วาย จึงรอดตายคลายเศร้าเท่าทุกวัน
๐ ทั้งฉลาดล่่วงรู้ทางสู้หนี ทั้งรู้ทีแพ้พ่ายด้วยใจมั่น
ไม่หวั่นไหวใจกล้าเฝ้าประจัญ มีมิ่งขวัญมั่นคงปลงจิตใจ
๐คุณสมบัติเหล่านี้มีครบถ้วน จึงยืนทวนกระแสแม่น้ำไหล
คือกระแสโลกนี้ซึ่งมีภัย ให้อยู่ได้รอดตัวทั้งชั่วดี
๐ แพทย์เคยตรวจร่างกายทำนายว่า คงไม่ช้านานตายกลายเป็นผี
คงจะต้องล้มตายวายชีวี คนแบบนี้จิตใจไม่สบาย
๐ คงปรับตัวไม่ได้ในชีวิต เพราะมันผิดผู้คนชนทั้งหลาย
คงจะต้องตรอมจิตชีวิตวาย คงต้องตายอย่างช้าก็ห้าปี
๐ แพทย์เคยตรวจกายาจะผ่าตัด ก็ติดขันกายวิภาคยากเต็มที่
สายโลหิตเดียวกันในกายี ผ่าตัดตายทันทีที่แยกกัน
๐ ครบสองปีครึ่งครันตามสัญญา นายคอฟฟินก็หาทำตามมั่น
กดขี่ใช้เช่นทาสอยู่ทุกวัน ให้เมียมันสำทับบังคับบัญชา
๐ ถึงจะนอนป่วยอยู่ไม่ชูช่วย ปล่อยให้ป่วยไม่พักจะรักษา
บังคับให้ขึ้นแสดงทุกแห่งมา เหมือนแกล้งฆ่าให้ตายวายชีวัน
๐ ให้คนเขียนประวัติโดยชัดแจ้ง เหมือนจะแกล้งประจานให้เห็นขัน
ว่าลูกเจ๊กแม่ไทยยากไร้ครัน ครอบครัวมันเบ็ดเสร็จสิบเอ็ดคน
๐ เจ็กกิมเฮ็งเตี่ยจีนต้องสิ้นใจ เพราะเกิดโรคห่าใหญ่ไม่เป็นผล
ต้องปล่อยลอยน้ำไปในสายชล ลูกเก้าคนตายห้าเพราะห่าลง
๐ ชื่อนายนาคนายเงินต้องเขินขัด นายทองถัดนางปรางและนางหงส์
ถึงนายอินนายจันนายมั่นนายคง นางนกลงเป็นแม่จนแย่ครัน
๐ขอค่าตัวเพิ่มมันก็สัญญา จะเก็บไว้ภายหน้าให้บากบั่น
จะส่งให้แม่นกตลกยัน แต่ว่ามันไม่เคยให้เลยละ
๐รอมาจนอายุลุยี่สิบเอ็ด จึงเผด็จขอสิทธิอิสระ
ตามกฎหมายเมืองฝรั่งทางชะ จึงขอผละจากมันหมดสัญญา
๐ มันกลับมาต่อยถีบบีบบังคับ เหมือนดังกับจับมัดซึ่งสัตว์ป่า
ต้องกัดฟันสู้กันตาต่อตา แยกออกมาเสรีไม่มีกลัว
๐ มันก็ตามรังควาญพานเอาผิด ว่าเป็นสิทธิ์ของมันอยู่ถ้วนทั่ว
มันจ้างมาแสดงมีค่าตัว ต้องพันพัวนัวเนียเสียเงินทอง
๐ อินจันประกาศให้ใครใครทราบ ว่าเขามีเสรีภาพแล้วทั้งสอง
จ้างผู้จัดการเก่าเข้ารับรอง ออกเที่ยวท่องทุกแห่งแสดงตัว
๐ จึงได้เงินได้ทองเป็นกองก้อน ท่องเที่ยวรอบประเทศของเขตทั่ว
ฝรั่งเศสอังกฤษไม่คิดกลัว เงินไม่รั่วไหลทำบัญน้ำบัญชี
๐ จะใช้เงินแต่ละเหรียญเขียนไว้หมด ใช้ห้าเซ็นเป็นจดไว้เต็มที่
มีทั้งผู้จัดการรู้งานดี ทำงานมีวางแผนทุกแดนไป
๐ จึงมั่ีนมีเงินทองเป็นกองก้อน มีทุนรอนซี้อที่มาทำไร่
สร้างบ้านเรือนเหมือนฝรั่งมั่งมีไป จนใครใครนับถือเลื่องลือชา
๐คิดจะใคร่มีเมียกันเสียเถิด เสียแรงเกิดเป็นชายในใต้หล้า
ไม่เสียทีที่เกิดกำเนิดมา มีบุตราสืบพงศ์วงศ์ตระกูล
๐ แต่เกิดกายมาติดผิดมนุษย์ ไม่สิ้นสุดอุปสรรคไม่สิ้นสูญ
ใครจะแต่งกับเราเขาอาดูร ต้องหารคูณนอนเคียงบนเตียงเต็ม
๐ แต่ไม่ยอมอับจนเป็นคนกล้า ใจเด็ดเดี่ยวเที่ยวมาทั่วฟ้าเขียว
จึงลงแรงแสวงหาพาลดเลี้ยว ค่อยค่อยเกี้ยวสาวที่มีน้ำใจ
๐ได้พบสาวโซเฟียไม่เสียเที่ยว ฉลาดเฉลียวรุ่นราวสาวสมัย
พบอินจันพันผูกถูกฤทัย หมั่นมาไปเยี่ยมเยียนวนเวียนมา
๐ เธอนึกรักอินจันฝันสวาท ถึงขนาดเขียนกระวีศรีภาษา
"ฉันหลงรักเธอนักปักอุรา ประหนึ่งว่าเป็นชายมีกายเดียว
๐ฉันหลงรักคุณอินถวิลฝัน ฉันหลงรักคุณจันกระสันเสียว
ฉันอยากอยู่คู่รักเธอนักเชียว อยากกอดเกี้ยวประคองทั้งสองคน"
๐ อินจันก็สมัครรักโซเฟีย อยากได้เสียคู่สองสนองผล
แต่กฎหมายเมริกามาผจญ หญิงหนึ่งคนผัวสองไม่ต้องธรรม
๐หญิงใดมีผัวสองจึงต้องห้าม มีผิดตามกฎหมายทุกเช้าค่ำ
ต้องติดคุกถูกปรับยับระยำ จึงต้องจำเลิกร้างเหินห่างกัน
๐ โซเฟียไปแต่งงานสำราญจิต กับพ่อค้าพานิชสำคัญนั่น
ต้องว้าเหว่หวั่นถวิลแต่อินจัน ยังใฝ่ฝันซาบซึ้งคะนึงใน
๐ ด้วยความรักแสนหวานสงสารสาว หนังสือพิมพ์เกรียวกราวลงข่าว
ใหญ่
จึงทำให้ผู้คนมาสนใจ พากันไปดูหน้าคราแสดง
๐ ไปถึงกรุงลอนดอนนครใหญ่ อินจันได้แสดงกันอย่างขันแข็ง
ถึงเจ็ดเดือนเพื่อนตั้งอยู่กลางแปลง คนมีแรงมาชมกันสมใจ
๐ มีบาทหลวงชราเข้ามาเยี่ยม ตามธรรมเนียมศาสนาจะหาไหน
ตั้งคำถามอินจันขึ้นทันใด "เธอตายไปอยู่ไหนจงบอกมา"
๐ นายจันตอบทันทีมือชี้นั่น "ขึ้นสวรรค์" แล้วก็หัวร่อร่า
บาทหลวงอึ้งตึงหน้าพึ่งมาเจอ ไอ้สองเกลอกล้าหาญฉาดฉานจัง ๐ ๐นายแพทย์กรุงลอนดอนกระฉ่อนข่าว รู้เรื่องราวชาวสยามในความ
หลัง
ว่าตัวติดชิดกันสนั่นดัง จึงมานั่งจ้องเนตรสังเกตุเอ็น
๐ขอเข้ามาตรวจเอ็นให้เห็นแจ้ง บนเวทีที่แสดงให้คนเห็น
อินจันว่าอย่าแตะข้องแวะเว้น ดูแต่ตาอย่าเล่นมาจับกู
๐ นายแพทย์ร้องตะโกนคนทั้งหลาย ว่าน่าอายหลอกต้มพวกผมอยู่
อินจันชกหมอกระเด็นคนเห็นกรู ทุกคนผู้รุมตีนนายอินจัน
๐ ตำรวจเข้ามาห้ามไม่ขามเข็ด เสียงคนเอ็ดตะโรคนโห่ลั่น
ผู้คนเข้าพันตูอยู่พันละวัน อินจันน้ันหลบหลีกคอยปลีกตัว
๐ ถูกตำรวจจับตัวแล้วปรับไหม สามร้อยเหรียญต้องให้มันทูนหัว
ค่าตุลาการด้วยซวยน่ากลัว ค่อยยังชั่วเจ็บน้อยไม่ค่อยแรง
๐ ที่ฟิลาเดเฟียเกือบเสียท่า คนเข้ามาจับมือเข้ายื้อแย่ง
จันจึงชกสะกัดเหวี่ยงวัดแว้ง นอนแอ้งแม้งกับพื้นลุกยืนงง
๐ เรียกตำรวจมาจับให้ปรับไหม ศาลสั่งขังคุกไว้ตามประสงค์
อินว่าไม่ได้ชกไม่ตกลง ตุลาการก็งงสั่งปล่อยไป
๐ เพราะถ้าขังคุกจันวันนั้นแล้ว คงไม่แคล้วเอาอินเข้าไปใส่
แต่อินไม่ได้ชกตกลงใจ จึงปล่อยให้สองคนไปพ้นคุก
๐ อินจันขึ้นรถไฟออกไปเที่ยว ตั๋วใบเดียวไม่น่าจะขัดข้อง
นายตรวจไล่ลงดินนายอินมอง ผมจะฟ้องรถไฟให้น่าดู
๐ นายตรวจลากนายอินลงดินไป นายจันไต่บรรไดลงไปคู่
นายตรวจร้องตะลึงเพราะพึ่งรู้ ให้นายอินจันอยู่บนรถไฟ
๐ นายฮาริสผู้จัดการของจันอิน มีทรัพย์สินพอการแต่งงานได้
จึงเชิญแขกเชิญเหรื่อมาเหลือใจ ให้มาในงานวิวาห์ในราตรี
๐ สาวสังคมพี่น้องกันสองสาว เธอเป็นชาวไร่เขตเข้าเศรษฐี
พันเอเคอร์เศษไร่ใหญ่ยาวรี ทั้งสองศรีมางานการวิวาห์
๐ ได้รู้จักมักคุ้นกับคุณจัน มีสัมพันธ์คุณอินจนออกหน้า
ฮาดิเลตวัยสิบเจ็ดเป็นน้องยา สาวซาร่าห์ย่างเข้าสิบเก้าปี
๐ นายอินว่าผมปักใจรักคุณ แต่ว่าบุญน้อยหนอไม่พอที่
นายจันว่าการวิวาห์คงไม่มี เพราะเราพี่น้องติดร่างชิดกัน
๐ นายจันปรารถนาจะแต่งงาน ก่อนวายปราณเป็นศพไปสวรรค์
ฮาติเลตว่าฉันสงสารครัน แต่ใครนั่นจะกล้าวิวาห์สอง
๐ นายอินว่าถ้าพี่มีวาสนา จะขอคว้าซาร่าห์เป็นคู่สอง
นายจันว่าถ้าได้สมใจปอง จะประคองอาติเลตพิเศษสตรี
๐ เลือดซาร่าห์อาดิเลตพิเศษสาว เป็นเชื้อชาวฮอลันดาสง่าศรี
ผสมเลือดไอริชอังกฤษมึ มาอยู่ที่มะริกาในครานั้น
๐ วันหนึ่งคนทั้งสี่ก็มีโชค นั่งรถโยกเข้าไปในเมืองนั่น
พวกชาวบ้านลือชานินทากัน พิโรธลั่นว่าไม่มั่วตัวกาลี
๐ เอาก้อนหินไปปาบ้านยาเตส บ้านบิดามาตุเรศของสองศรี
ตั้งแต่วันนั้นมาสองนารี ถูกกักที่บ้านขังไว้ข้างใน
๐ เสียงนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไมชอกช้ำคล้ายคล้ายสายน้ำไหล
เหมือนถูกเข็มมาเย็บให้เจ็บใจ ว่านิสัยวิตถารต้องการดัง
๐ เห็นฝาแฝดมีชื่อออกลือลั่น จึงกระสันใจหวังจะดังมั่ง
บ้างก็ว่าวิตถารสงสารจัง อยากจะนั่งสมสู่นั่งดูกัน
๐ อินจันตัดสินใจจะตายเป็น จะตัดเอ็นมัดคู่กันอยู่นั่น
ถึงจะตายไปข้างก็ช่างมัน เพราะหมายมั่นวิวาห์บูชารัก
๐ จึงนัดหมอผ่าตัดไม่ขัดข้อง แต่เป็นของเสี่ยงชีวิตคิดให้หนัก
อินจันยอมวายชีวาไม่ช้าชัก สุดแต่กรรมนำจักให้เป็นไป
๐ เมื่อถึงโรงพยาบาลทำการผ่า แพทย์ก็มาตรวจตราอีกครั้งใหม่
นัดผ่าตัดวันรุ่งพรุ่งนี้ไซร้ ให้คนไข้เตรียมใจไว้ให้ดี
๐ อาดิเลตซาร่าห์โผล่มาถึง ร้องไห้อึงน้ำตานองทั้งสองศรี
เข้าคัดค้านห้ามกันเสียทันที กลัวชีวิตสองชายจะตายพลัน
๐ อินจันว่ายอมตายถวายให้ เพราะรักใคร่จริงแท้แม่จอมขวัญ
อาดิเลตร้องว่าอย่าอินจัน จงนัดวันวิวาห์มาโดยไว
๐ ถึงจะตัวติดกันฉันไม่ว่า จะวิวาห์ยอมตัวหากลัวไม่
เราทั้งสี่มีสุขไม่ทุกข์ใจ อย่าเสี่ยงภัยให้พรากไปจากกัน
๐ อินจันจึงยอมแพ้แก่สองศรี แล้วนัดหนีจดทะเบียนกับจอมขวัญ
วันที่สิบเมษาวันสำคัญ พุทธศกสองพันสามร้อยปี
๐ กับมีเศษแปดสิบหกตกพรรษา ที่คาโรโล่น่าสง่าศรี
เสียหนึ่งพันดอลลารืประเพณี หลักฐานมีปรากฎเขาจดไว้
๐ มีลูกสาวลูกชายมากมายนั่น ยี่สิบเอ็ดคนนั้นจำไม่ไหว
แต่งงานสี่อาทิตย์ช่างติดไว อาดิเลตครรภ์ใหญ่คลอดธิดา
๐ สิบหกกุมภาพันธ์สำคัญสุด เธอคลอดบุตรสาวงามอร่ามหน้า
โจเซฟฟพินนามตั้งตามตำรา บาทหลวงมาตั้งให้มิได้นาน
๐ สามสิบเอ็ดมีนาต่อมานั้น ซาร่าห์นั้นคลอดบุตรสุดสงสาร
ชื่อจูเลียแอนนามตามโบราณ ศาสนาคริสต์ขานเรียกธิดา
