นิราศท่าดินแดงแจ่มแจ้งใจ นึกย้อนไกลเมื่อสมัยสองร้อย
ครังพระพุทธยอดฟ้ามหาราช เสด็จยาตราทัพมาถึงนึ่
ไปรบรับศัตรูหมู่ไพรี ยกทัพตีท่าดินแดงดั่งแจ้งใจ
ยกกระบวนพยุหพลทางชลมารค อันหลายหลากมาตามลำน้ำใหญ่
จำนวนพลสองหมื่นน่าตื่นใจ ทั้งเรือโล่เรือรบมีครบครัน
เสียงไชโยโห่ร้องกึกก้องฟ้า
คลื่นระลอกกระฉอกฝั่งไปทั้ง
มีเรือทรงพระชัยนำไปหน้า ทหารกล้าอึกทึกแห่ฮีกโหม
มีพิณพาทย์ระนาดฆ้องกลองประ
มีเรือพระที่นั่งบัลลังก์แก
พรั่งพร้อมเรืออำมาตย์ราชบร
ครั้นถึงบางนกแขวกก็แปลกโปร
พระนิพนธ์เพลงยาวกล่าวจำเรี
" มาถึงย่านบางนกแขวกแสกเสียง
เคยฟังเสียงโคมขานสำราญรมย์
ยิ่งคิดคิดอนิจจาใจเอ๋ย ใครจะเลยจะเล็งเห็นหัวอก
ได้ความระกำใจมาหลายยก เพราะจะต้องปิดปกให้พ้นภัย
มิให้หมู่พาลาอาธรรม์ มาย่ำยีเขตขัณฑ์บุรีได้
จึงสู้เสียสละรักหักใจ มาทนเทวษอยู่ไกลเอกา..."
โอ้แม่น้ำแม่กลองที่นองไหล เคยไหลหลั่งดังนี้พันปีกว่า
เป็นทางน้ำคนได้เคยไปมา มีเรือค้าขึ้นล่องในท้องธาร
มีองค์พระราชามหาราช เสด็จยาตรยกพหลพลทหาร
ไปรบศึกศัตรูผู้รุกราน ป้องกันบ้านเมืองไทยแต่ไรมา
ชมแม่กลองกวีวรรณพรรณนา อ่านแล้วพาซาบซึ้งคนึงใน
น้ำแม่กลองไหลหลั่งอยู่ดังน
แต่วัดวาอารามงามวิไล คงเปลี่ยนไปรูปโฉมและโนมพรร
อันชื่อเสี่ยงเรียงนามอาราม
ถึงวัดใดโรยร้างไปกลางคัน ชื่อเสียงนั้นคงมีอยู่ที่กลอ
